Een dankjewel van bestuur en cliënten, maar ook van jou naar een collega

 Hanneke van der Sandt wint RVH-prijs 

De laatste dan!

 Nieuwbouw Voornesteyn, lintjesregen, mentale fitheid en meer…

Dag van de zorg

Dankjewel voor je inzet!

SPECIALE ACTIE IN HET KADER VAN DAG VAN DE ZORG

Maak ook een collega blij

Ouderengeneeskunde

“‘Dingen van de grond krijgen geeft me energie’ 

Hanneke: ‘Het winnen van deze prijs was een erg leuke verrassing. De afgelopen jaren heb ik allerlei projecten gedaan in de regio en landelijk voor de eerste lijn. Zo zijn we in Utrecht stad bezig met het bij elkaar brengen van een aantal mobiel geriatrische teams: Ouderengeneeskundig Netwerk Utrecht Eerstelijn (ONUe).’ 
Daarnaast is Hanneke bezig met het oprichten van Punt voor Parkinson in Utrecht, waar haar aandacht ligt op het behandelen van Parkinson bij mensen die thuis wonen. 

Hanneke vindt het belangrijk dat er een prijs is als deze: ‘Met alle financieringspotjes in de zorg is het soms moeilijk om projecten echt duurzaam voor de grond te krijgen. Deze prijs moedigt aan om steeds meer buiten de muren van het verpleeghuis te werken.’ 
Dat is van belang, omdat mensen steeds langer thuis blijven, de situaties complexer zijn, maar mensen thuis ook meer zelf kunnen: ‘In Parkinson-land zeggen we: specialistisch als het moet, dichtbij huis als het kan.’ 

Nu er steeds meer buiten de muren van het verpleeghuis wordt behandeld, is het goed om te kijken naar oplossingen voor thuis. ‘Dat is niet altijd medisch diagnostisch, maar vaak ook functioneel: wat kan iemand nog en wat voor oplossingen heeft deze persoon nodig? Daar zijn verschillende disciplines bij betrokken, denk aan thuiszorg, paramedici etc. Hoe blijft dat overzichtelijk?’ 
Wat Hanneke vooral motiveert om zo volhardend bezig te zijn is om dit soort projecten van de grond te krijgen: ‘Als dingen lukken, dan geeft dat ook energie.’ 

Wat is nodig als je in de ouderenzorg wil werken? ‘Je moet van de verhalen van mensen houden en het interessant vinden dat de situatie elke keer weer anders is van protocollaire geneeskunde. Je bekijkt per patiënt per keer wat de goede oplossing is en dat maakt het nooit saai!’

Praktijkverhaal

De laatste dan!

De laatste dan!

Praktijkverhaal van Margreet Meijer, Wijkverpleegkundige

De cliënte lag in de woonkamer op een hoog/laag bed, broos, ernstig vermagerd, geel/grauw van kleur, een schim van wat zij ooit geweest was. Een echtgenoot en opgroeiende kinderen in huis. Pijnlijk, heftig, confronterend voor hen.
Her en der stond een asbakje, binnen en buiten, er werd gerookt maar nooit als ik er was, ik zag het niet en wist niet wie het deed.
Het ziekteproces was zwaar en pijnlijk en ze ging met de dag achteruit. We moesten haar met z’n tweeën omdraaien,  een hoopje botten nog maar, nauwelijks te hanteren, zoveel pijn. Een ontluisterend en naar proces voor haar en voor alle betrokkenen.

Die zondag werkte ik en ik ging alleen naar haar toe. Eerlijk gezegd dacht ik dat ik verder niet zo heel veel meer kon doen. 
Vrijdag was ze nauwelijks aanspreekbaar geweest en het leek erop dat de dood niet lang meer op zich zou laten wachten. Maar nu was het zondag, van mijn collega had ik bericht gekregen dat ze er nog was en dat er veel familie was om afscheid te nemen.
Alles stond in het teken van een laatste bezoek.

Ik kwam die ochtend binnen en de hele kamer zat vol mensen. Toen ik met de verzorging wilde beginnen ging iedereen heel rustig, één voor één de kamer uit. 
De vrouw deed haar ogen nog een beetje open, ze leek mij te herkennen en knikte dat het goed was.

Ik verzorgde haar zo goed en zo kwaad als het nog kon, waste, smeerde, verlegde en verschoonde uiterst voorzichtig haar lichaam. Haar echtgenoot hoefde niet te helpen, ze wees naar mij dat het goed was, zo lag ze lekker en zo kon ze wegzakken in haar eindeloze slaap. 

Ik ruimde alles op en ging aan tafel zitten om te rapporteren.
Eén voor één kwamen de familieleden weer binnen. De kamer was weer gevuld en iedereen ging zo dicht mogelijk om het bed zitten. De eerste stak een sigaret op. Daarna nog iemand en nog een en nog een. Al gauw hadden ze allemaal een sigaret opgestoken en de kamer vulde zich met rook. En de rook van zeker tien mensen in een woonkamer is enorm en heel verstikkend. En net toen ik er iets van wilde zeggen keek ik naar de stervende vrouw. Dit was toch niet waar? Met het uiterste van haar krachten kwam ze wat rechterop zitten en stak er een bibberende hand naar voren.
Daar werd vervolgens liefdevol een sigaret ingelegd en toen aangestoken.
Hoe haar uitgeteerde lichaam deze sigaret rookte, samen met haar familieleden deed mij aan iets  denken, zoiets als  “rokend ten onder gaan”. Ik was werkelijk perplex.
De volgende dag maakte ik een afspraak voor mijn stopen-met-roken programma. Daarna heb ik nooit meer gerookt.

Margreet Meijer
Wijkverpleegkundige

Kort nieuws

Let je op je brievenbus? 

Hij komt er aan, onze attentie ter gelegenheid van de Dag van de Zorg.

Mocht je na 15 mei nog geen presentje hebben ontvangen, stuur dan een mail naar servicebureau@careyn.nl
Geef je naam en volledige adres door, dan zorgen we ervoor dat je jouw cadeautje alsnog krijgt.  

ONLINE BIJEENKOMSTEN MENTALE FITHEID 

Goed voor jezelf zorgen 

Goed voor jezelf zorgen hoef je niet alleen te doen. Juist als het even tegenzit of lastig is, is het belangrijk om er voor elkaar te zijn. Samen ben je sterker. Daarom faciliteert Careyn elke maand een online bijeenkomst over mentale fitheid, waar je collega’s kunt ontmoeten, inspiratie kunt opdoen en elkaar kunt helpen. 

Dus, heb je vragen, wil je advies of gewoon je verhaal even kwijt, geef je dan op. Zo maken we samen tijd voor elkaar. 

Aanmelden kan bij Nancy van Vugt, specialist Arbo & Verzuim: na.vanvugt@careyn.nl 

LINTJE VOOR ART VAN TOOR 

Met de complimenten van de Koning 

Met de complimenten van de Koning is Art van Toor benoemd tot lid in de orde van Oranja-Nassau. De Burgemeester in Maassluis heeft hem het bijbehorend lintje opgespeld als waardering voor zijn jarenlange vrijwilligerswerk in de gemeente Maassluis. Art is teamleider ICT bij Careyn maar in zijn vrije tijd een actieve vrijwilliger die zich inzet voor de jeugd van Maassluis. Hij organiseert en coördineert al 25 jaar vele evenementen voor de jeugd, van Maassluis waaronder leuke jeugdkampen, silent disco op Koningsnacht, kinderspelen en nog veel meer. Daarnaast heeft hij samen met zijn vrouw meer dan 10 jaar kinderen opgevangen uit de pleegzorg. 

Art, gefeliciteerd!